మన ఇండియన్ బర్గర్ వచ్చేసింది…మన తిండి కథ.. పానీ పూరీ నుండి హెల్తీ బర్గర్ వరకు ఒక హిస్టరీ

మనం జీవిస్తున్న ప్రపంచం చాలా వేగంగా మారిపోతోంది. మన అలవాట్లు, మన పద్ధతులు, అన్నీ మారిపోతున్నాయి. ఈ మార్పు అన్నిటికన్నా ఎక్కువగా మన ఆహారం విషయంలో, అంటే మనం తినే తిండి విషయంలో కనిపిస్తోంది. మన తాతల కాలం నాటి భోజనం దగ్గరనుంచి, ఈ రోజు మన పిల్లలు తింటున్న పిజ్జాలు బర్గర్ల వరకు చూస్తే, మనం ఎంత దూరం ప్రయాణం చేశామో, మన ఫుడ్ హ్యాబిట్స్ ఎంతగా మారిపోయాయో అర్థం అవుతుంది. ఇది ఒక్క రోజులోనో, ఒక్క సంవత్సరంలోనో వచ్చింది కాదు. దశాబ్దాలుగా, మెల్లమెల్లగా మన వంటగదిలోకి, మన ప్లేట్లలోకి ఈ కొత్త మార్పులు వచ్చేశాయి.

ఒక తరం వెనక్కి వెళదాం. మన చిన్నప్పుడు "ఫుడ్" అంటే అర్థం ఒకటే. అది ఇంట్లో అమ్మ ప్రేమతో వండిన భోజనం. బయట తినడం అనేది ఎప్పుడో అరుదుగా జరిగేది. చాలా ఇళ్లల్లో మూడు పూటలా అన్నమే తినేవాళ్లు. ముఖ్యంగా పొద్దున్నే 'చద్దన్నం' తినే అలవాటు ఉండేది. ఇది మన పాతకాలపు హెల్త్ సీక్రెట్. ముందు రోజు రాత్రి మిగిలిపోయిన అన్నంలో కాస్త పెరుగు చుక్క వేసి, కొన్ని పాలు పోసి తోడుపెట్టేవాళ్ళు. అది పొద్దునకల్లా చల్లగా, కమ్మటి రుచితో, ఒంటికి చలవ చేసే ఒక అద్భుతమైన బ్రేక్‌ఫాస్ట్ గా తయారయ్యేది. దానిలో ఏ గోంగూర పచ్చడో, ఆవకాయో, లేదా చింతకాయ పచ్చడో నంజుకుని, దానికి తోడుగా ఒక పచ్చి ఉల్లిపాయ ముక్క కొరుకుతూ తింటే, ఆ తృప్తే వేరు. ఆ రుచి ఈనాటి ఏ ఖరీదైన బ్రేక్‌ఫాస్ట్ లోనూ దొరకదు. అదొక సింపుల్ లైఫ్, హెల్తీ లైఫ్.

ఆ తర్వాత కొంచెం కొంచెంగా "టిఫిన్" అనే ఒక కొత్త పద్ధతి మన జీవితాల్లోకి వచ్చింది. ఇడ్లీ, దోశ, పూరీ, వడ లాంటివి మెల్లగా పరిచయం అయ్యాయి. మొదట్లో ఇవి కేవలం పెద్దవాళ్ళు మాత్రమే తినేవారు, లేదా ఇంట్లో ఎవరికైనా ఆరోగ్యం బాగోలేనప్పుడు, అన్నం తినలేని వాళ్లకి పెట్టేవారు. పిల్లలకు ఎప్పుడైనా ఆదివారం లాంటి సెలవు రోజుల్లో లేదా సాయంత్రం స్కూల్ నుంచి వచ్చాక స్నాక్స్ లాగా వీటిని చేసిపెట్టేవారు. అది ఒక స్పెషల్ ట్రీట్ అన్నమాట. ఆ దోశల్లో కూడా ఎన్ని రకాలో! అప్పటికప్పుడు రుబ్బిన బియ్యం పిండితో వేసే అట్టు, గోధుమ పిండితో వేసే అట్టు, మైదా పిండితో అట్టు, రవ్వతో చేసే రవ్వట్టు... ఇలా రకరకాలుగా చేసిపెట్టేవారు. ఇది మన ఫుడ్ హ్యాబిట్స్ లో వచ్చిన మొదటి పెద్ద మార్పు అని చెప్పొచ్చు.

మనం కొంచెం పెద్దవాళ్లం అవుతున్న సమయంలో, మార్కెట్లోకి కొన్ని కొత్త రకాల రెడీమేడ్ ఫుడ్ ప్రొడక్ట్స్ రావడం మొదలైంది. ఇందులో మనం ముఖ్యంగా గుర్తుంచుకోవాల్సింది "సేమ్యా". అప్పట్లో 'బాంబినో' లాంటి కంపెనీలు సేమ్యాని మార్కెట్లోకి కొత్తగా తెచ్చినప్పుడు, దాన్ని జనాలకు అలవాటు చేయడానికి చాలా పెద్ద ప్రమోషన్ ప్రోగ్రామ్స్ చేశాయి. ఊర్లలో, కాలనీలలో స్పెషల్ కౌంటర్లు పెట్టి, ప్రతి ఇంటికీ సేమ్యా ప్యాకెట్లు ఫ్రీగా పంచిపెట్టేవారు. అంతే కాదు, దాన్ని అక్కడే స్టవ్ మీద వండి, ఎలా ఉప్మా చేయాలో, ఎలా పాయసం చేయాలో నేర్పించి, అందరికీ టేస్ట్ చూపించేవాళ్లు. మొదట్లో దాని రుచి మనకు కొంచెం కొత్తగా, వింతగా అనిపించేది. కానీ, వండటం చాలా ఈజీ కాబట్టి, ఇంట్లో ఆడవాళ్ళకి వంటపని కొంచెం సులువు అయ్యింది. దాంతో మెల్లమెల్లగా సేమ్యా ఉప్మా, సేమ్యా పులిహోర, సేమ్యా పాయసం మన ఇళ్లల్లో ఒక భాగం అయిపోయాయి.

ఆ తర్వాతి దశలో, మన ఊర్లలోకి, నగరాల్లోకి నార్త్ ఇండియా నుంచి కొన్ని కొత్త రకాల స్ట్రీట్ ఫుడ్స్ వచ్చాయి. అందులో ముఖ్యమైనది 'పానీ పూరీ'. మొదట్లో ఈ రోడ్డు పక్కన బళ్ల మీద అమ్మే పానీ పూరీని చూసి చాలా మంది తినడానికి ఇష్టపడేవారు కాదు. శుభ్రత ఎలా ఉంటుందో అని భయపడేవారు. కానీ, ఒకసారి తిన్నవాళ్లు ఆ కారంగా, పుల్లగా, తీయగా ఉండే రుచికి మెల్లమెల్లగా అలవాటు పడిపోయారు. సాయంత్రం కాగానే స్కూల్, కాలేజీ పిల్లలు, స్నేహితులు అందరూ ఆ బండి చుట్టూ చేరి పానీ పూరీ తినడం ఒక సరదాగా మారింది. విజయవాడ లాంటి పెద్ద నగరాల్లో అయితే, 'మార్వాడీ' ఫుడ్ అంటూ రకరకాల కొత్త వంటకాలు, చాట్ ఐటమ్స్ మనకు అందుబాటులోకి వచ్చాయి.

ఇక ఇప్పుడు మనం ఉన్నది పూర్తిగా వేరే యుగంలో. ఇది ఫాస్ట్ ఫుడ్ యుగం. పిజ్జాలు, బర్గర్లు, ఫ్రెంచ్ ఫ్రైస్... వీటిదే ఇప్పుడు హవా. ముఖ్యంగా టౌన్లలో, సిటీలలో ఉండే యూత్, అంటే కుర్రకారు ఈ ఫాస్ట్ ఫుడ్‌కు బాగా ఇష్టపడుతున్నారు. ఇది ఒక టేస్ట్ మాత్రమే కాదు, ఒక స్టైల్, ఒక ట్రెండ్ అయిపోయింది. దీనికి తోడు మన ఇళ్లల్లోకి ప్యాకెట్ స్నాక్స్ వచ్చి చేరాయి. ఒకప్పుడు పిల్లలు స్కూల్‌కి వెళ్లేటప్పుడు, చిన్న బాక్సులో అమ్మ చేసిచ్చిన చక్రాలు, చెకోడీలు, అరిసెలు, లేదా వేయించిన పల్లీలు తీసుకెళ్లేవారు. కానీ ఇప్పుడు ఆ సీన్ లేదు. ఆ బాక్సుల స్థానంలో 'కురుకురే', 'లేస్' లాంటి రకరకాల ప్యాకెట్ చిప్స్ వచ్చేశాయి. ఐదు రూపాయల ప్యాకెట్, పది రూపాయల ప్యాకెట్ కొని పిల్లల చేతిలో పెట్టడం చాలా సులువు అయిపోయింది. ఈ ప్యాకెట్ ఫుడ్స్ వల్ల పిల్లల ఆరోగ్యం పాడవుతుంది, అనారోగ్యం వస్తుందని డాక్టర్లు, పెద్దలు ఎంతగా చెబుతున్నా, ఆ ప్యాకెట్ల అమ్మకాలు మాత్రం తగ్గడం లేదు, పైగా పెరుగుతున్నాయి.

ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో, అంటే మనం ఎక్కువగా అనారోగ్యకరమైన ఫుడ్ తింటున్న ఈ రోజుల్లో, ఒక మంచి విషయం జరుగుతోంది. మన పాతకాలపు భారతీయ వంటకాలకు, మన ఆరోగ్యకరమైన ధాన్యాలకు మళ్లీ విలువ పెరుగుతోంది. దానికి తగ్గట్టుగానే, మన దేశంలో ఒక కొత్త ప్రయోగం మొదలైంది. అదే "మిల్లెట్ బన్ బర్గర్". పేరు వినగానే ఆశ్చర్యంగా ఉంది కదా! బర్గర్ అంటేనే మైదా పిండితో చేసిన బన్, లోపల ఆలూ టిక్కీ గుర్తుకొస్తుంది. కానీ, ఇది అలాంటి బర్గర్ కాదు. ఇది మన "ఇండియన్ బర్గర్".

ప్రపంచవ్యాప్తంగా బర్గర్లకు ఫేమస్ అయిన 'మెక్‌డొనాల్డ్స్' కంపెనీ, ఢిల్లీలో ఈ కొత్త రకం బర్గర్‌ను అమ్మడం మొదలుపెట్టింది. దీని స్పెషాలిటీ ఏంటంటే, ఈ బర్గర్ బన్‌ను మైదాతో కాకుండా, "మిల్లెట్స్" అంటే మన చిరుధాన్యాలు (రాగులు, జొన్నలు, సజ్జలు లాంటివి) తో తయారుచేస్తున్నారు. ఇది పూర్తిగా మన భారతదేశంలో పుట్టిన ఒక కొత్త ఆలోచన. మైసూర్‌లో ఉన్న చాలా ఫేమస్ గవర్నమెంట్ సంస్థ 'సి.ఎస్.ఐ.ఆర్ - సి.ఎఫ్.టి.ఆర్.ఏ' వాళ్ళు ఈ కొత్తరకం హెల్తీ బర్గర్‌ను కనిపెట్టారు.

ఇది చాలా మంచి ప్రయత్నం. ఎందుకంటే, ఇందులో రెండు లాభాలు ఉన్నాయి. ఒకటి, మన ప్రజల ఆరోగ్యం. మైదాతో చేసిన బర్గర్ల కన్నా, మన చిరుధాన్యాలతో చేసిన ఈ బర్గర్ చాలా హెల్తీ. రెగ్యులర్ బర్గర్లు తింటే బరువు పెరుగుతారు, లావు అవుతారు అని అంటారు. కానీ ఈ మిల్లెట్ బర్గర్ ఆరోగ్యానికి మంచిది అని వాళ్ళు చెబుతున్నారు. ఇక రెండవ లాభం, మన రైతులకు. మన రైతులు ఎంతో కష్టపడి ఈ చిరుధాన్యాలను పండిస్తారు. కానీ వాటికి సరైన మార్కెట్, సరైన ధర దొరకడం లేదు. ఇప్పుడు మెక్‌డొనాల్డ్స్ లాంటి పెద్ద కంపెనీ ఈ మిల్లెట్ బర్గర్లను అమ్మడం మొదలుపెడితే, చిరుధాన్యాలకు డిమాండ్ పెరుగుతుంది. మన రైతులకు కూడా మంచి లాభం వస్తుంది.

ప్రస్తుతం ఢిల్లీలో మొదలైన ఈ ప్రయత్నం సక్సెస్ అయితే, అంటే ప్రజలు ఈ కొత్త ఇండియన్ బర్గర్‌ను ఇష్టపడితే, త్వరలోనే దేశం మొత్తం మీద, అన్ని మెక్‌డొనాల్డ్స్ స్టోర్లలో ఈ 'మిల్లెట్ బర్గర్లు' మనకు దొరుకుతాయి. మన ఫుడ్ స్టైల్ ఎక్కడో పాతకాలపు చద్దన్నంతో మొదలై, టిఫిన్లు, సేమ్యాలు, పానీ పూరీలు దాటుకుని, పిజ్జాలు, బర్గర్ల దగ్గరికి వచ్చింది. ఇప్పుడు మళ్లీ మనం వెనక్కి తిరిగి, మన పాతకాలపు ఆరోగ్యకరమైన మిల్లెట్స్ వైపు చూస్తున్నాం. ఆ పాతకాలపు మిల్లెట్స్‌కు, ఈనాటి కొత్త స్టైల్ బర్గర్‌కు జతకలిపి ఒక కొత్త ఫుడ్ స్టైల్ తయారవుతోంది. ఇది నిజంగా మనందరికీ మంచి చేసే మార్పు.